پوست در بازی و توسعه فردی

بدون پوست در بازی، راه‌حل‌های ما خود یک مشکل خواهندبود. یک درد سر و آن‌چه که دانش می‌انگاریم چیزی از جنس یک جهل مرکب خواهدبود. بدون پوست در بازی، در اوهام غرق می‌شویم، از عمل درس نمی‌آموزیم و غرق‌شدن لای صفحات کتاب‌ها، جدول‌ها و اعداد و ارقام به شکلی محض و غیر واقعی ما را گمراه خواهند کرد. اما پوست در بازی داشتن به چه معنا است؟ در این نوشتار به این نکته مهم می‌پردازیم.

نسیم نیکلاس طالب را در نوشتار قوهای سیاه معرفی کردیم. یکی دیگر از کتاب‌های نسیم نیکلاس طالب، کتاب پوست در بازی یا Skin in the game است که او در این کتاب از یک شیوه‌ی خاص رودررو شدن با واقعیت و مسائل پرده‌برداری می‌کند. شیوه‌ای که می‌توان آن اتصال به واقعیت یا attachment to reality نامید. نکته‌ای که بسیاری از ما در زندگی روزمره خود آن را کاملا نادیده می‌گیرم و سبب می‌شود به شکلی نامناسب در فرآیند حل مساله وارد شویم. شیوه‌های نامناسبی که مشکلات را تشدید می‌کنند و ما را در دام ‌می‌اندازد.

حجم قابل توجهی از کتاب نسیم طالب بن استهزاء اقتصاددانان، روان‌شناسان، انسان‌های آکادمیک و فلسفه‌ورزی‌های خام‌دستانه‌ای است که نه تنها مشکلی را حل نمی‌کنند و راه بهتر زندگی کردن را به ما نمی‌آموزند بلکه ما را گیج و سر در گم می‌کنند. خود او که استاد دانشگاه است در زمینه احتمالات و مدیریت ریسک کار می‌کند؛ می‌گوید «هرگز حاضر نشدم بیشتر از یک چهارم زمانم را در دانشگاه بگذارنم.» چرا که از نظر او این کار مانعی در برابر داشتن پوست در بازی است.

اما منظور از پوست در بازی چیست؟ این ترکیب عجیب چه آموزه یا مجموعه‌ای از آموزه‌ها را بیان ‌می‌کند؟ کاربست پوست در بازی، در عمل چگونه است؟ با پوست در بازی داشتن، زندگی ما چگونه دگرگون می‌شود؟

این‌ها بحث‌هایی است که نسیم نیکلاس طالب به تفصیل در کتاب خود به آن می‌پردازد.

پوست در بازی به چه معنا است؟

مسلما پیش از هر چیزی لازم است که معنای این عبارت عجیب و غریب مطرح شده توسط نسیم نیکلاس طالب را به بحث بگذاریم. نسیم طالب از بیان این عبارت چه مقصودی دارد؟

برای نسیم طالب، پوست در بازی داشتن، یک شیوه‌ی زندگی است. یک فلسفه‌ی خاص که باید زندگی خود را بر آن مبتنی کنیم. اگر غیر از این باشد، حق آن را به جا نیاورده‌ایم، خود را فریب داده‌ایم، آن طور که لازم بوده، از زندگی درس نیاموخته‌ایم. پس بگذارید معنای این عبارت را مولفه به مولفه تشریح کنیم.

۱. پوست در بازی به ما می‌گوید، زندگی نیازموده ارزش زیستن ندارد.

این عبارت، عبارت سقراط است درباره‌ی چگونه زیستن ولی به گمانم عبارتی است که با مقصود نسیم طالب بسیار سازگار است و حرف او خیلی روشن و شفاف بیان می‌کند. پوست در بازی می‌گوید که ما به عنوان یک انسان، باید ایده‌های به مقام آزمودن بگذاریم و از همه مهم‌تر ایده‌هایی است که قرار است بر اساس آن‌ها زندگی کنیم. نیازمودن خلاف پوست در بازی است. نوعی اصرار به زندگی در وهم است. پوست در بازی می‌گوید، ما باید ادعاها آزمایش کنیم آن هم در مقام عمل.

۲. پوست در بازی به ما می‌گوید باید واقعیت را در تمامیت آن تصدیق کنیم.

باید بپذیریم که واقعیت گاهی منعطف و گاهی صلب است. گاهی خواسته‌هایمان را پیش رویمان قرار می‌دهد و گاهی از پاسخ به خواسته‌هایمان علی‌رغم تمام تلاشی که می‌کنیم، اجتناب می‌ورزد. کسانی که پوست در بازی دارند، واقعیت را در تمامیت آن تصدیق می‌کنند و به عبارت دیگر آن‌ها اتصال به واقعیت یا attachment to reality دارد. بدون اتصال به واقعیت راه را بر درک آن می‌بندیم اما مشکل فقط این نیست!

۳. پوست در بازی به ما می‌گوید یگانه راه کسب دانش، درس آموزی از عمل است.

ایده‌ی خوب، ایده‌ای است که در عمل کار می‌کند. راه راه را به ما نشان می‌دهد. به ما اجازه می‌دهد مسائل را حل کنیم. اگر یک ایده در مقام عمل کار نمی‌کند، شاید لازم باشد گاهی به آن مهلت بدهیم اما این مهلت دادن باید از خود اتصال به واقعیت و پوست در بازی مایه گرفته باشد. اگر حاضر نباشیم بر اساس نظریات و باورهای خود عمل کنیم، آن باورها اندک ارزشی هم نخواهندداشت و دردی را از ما دوا نخواهند کرد. اما مساله فقط این نیست که فایده عملی حائز اهمیت است. مساله این است که راه دیگری هم برای درک جهان نداریم. تجربیات ما هرگز منفعلانه نیستند بلکه لازم است به شیوه‌ای فعال با جهان وارد مواجهه شویم و این مواجهه امکان یادگیری از عمل را برای ما فراهم می‌کند.

۴. پوست در بازی به ما می‌گوید که درک جهان، از طریق خطاهای ما ممکن می‌شود.

اصلا وقتی ما به سراغ عمل می‌رویم، محکوم به این هستیم که دچار خطا شویم. گزینه‌ی دیگری نداریم و همین خطاها و اصلاح پیوسته‌ی آن‌ها امکان انطباق با محیط را برای ما فراهم می‌کند. بدون این انطباق بقای ما به مخاطره می‌افتد که به هیچ وجه عاقلانه نیست.

در واقع ما وقتی به ساحت عمل رو می‌آوریم می‌خواهیم نیازهای خود را بر طرف کنیم. این بر طرف ساختن نیازها، از طریق کنش موفقیت‌آمیز در جهان ممکن می‌شود. این کنش موفقیت‌آمیز، ما را زنده نگه می‌دارد. کسانی که برای ما مهم هستند را زنده نگه می‌دارد. حس لذت و خوشایندی برای ما ایجاد می‌کند. تداوم آن منجر به قدرتمند شدن زندگی یا فراتر از این‌ها معنادار شدن آن می‌گردد. اما این طور نیست که جهان رام خواسته‌های ما باشد.

سیلی واقعیت در دهان نظریات ما ‌می‌زند و ما در عمل خود، گاه ناکام می‌شویم. این ناکامی‌ها و عدم موفقیت در عمل که لازمه‌ی پوست در بازی است، اگرچه ناخوشایند هستند اما با کمک آن‌ها می‌توانیم؛ درک خود و  عمل خود را اصلاح کنیم و این اصلاح اعمال ما را آرام آرام به موفقیت نزدیک‌تر می‌سازد.

۵. پوست در بازی، به ما می‌گوید که عقلانیت با مفهوم بقاء پیوند خورده است.

هر ادعایی که در تعارض با بقاء قرار بگیرد، لاجرم غیر عقلانی است. همه چیز موخر از بقا است. این که یک باور عقلانی است، کاملا به این وابسته است که مدت و احتمال بقای ما را افزایش دهد. اهمیت کنش موفقیت‌آمیز در جهان نیز همین است. در واقع اولین بعد موفقیت در عمل، حفظ بقا است.

۶. پوست در بازی مستلزم این است که نظریه و عمل ما سازگار باشد.

زائد بر این، لازم است عقلانیت نظری و عقلانیت عملی را به شکلی یکپارچه و در کنار یکدیگر ببینیم.

بنابر نگاه نسیم طالب، تفکیک میان عقلانیت نظری و عقلانیت عملی، احمقانه و نپذیرفتنی است. همه چیز به عمل در جهان یا پوست در بازی بر می‌گردد. تفکیک میان نظریه و عمل، خلاف پوست در بازی و انسان‌های مزخزف و به درد نخور، تولید می‌کند. باید عقلانیت نظری (که به دنبال فهم و درک جهان است) و عقلانیت عملی ( که به دنبال عمل موفقیت‌آمیز در جهان است) را یکپارچه در کنار یکدیگر ببینیم. بدون پوست در بازی، نمی‌توانیم حقیقت جهان را هم در درک کنیم.

کتاب پوست در بازی، سرشار از نکات مهم و قابل توجه است. این کتاب از سیاست، اقتصاد و تحولات فرهنگی و اجتماعی سخن می‌گوید. از آموزه‌هایی برای زندگی فردی هم حرف می‌زند. گستره‌ی بحث نسیم طالب فلسفه، تاریخ، روان‌شناسی، جامعه‌شناسی، اقتصاد، سیاست، ریاضیات را در بر می‌گیرد. او در مقام یک generalist ظاهر می‌شود تا یک تصویر یکپارچه از زندگی را را به ما ارائه کند. این کار منحصر به فرد او است که کتاب او را بسیار لذت‌بخش می‌کند.

نسیم طالب می‌گوید که یکی مشخصات دوران مدرن فاصله گرفتن از پوست در بازی یا اتصال با واقعیت است. تقسیم کار باعث شده که عده‌ای دیرتر با عواقب تصمیماتشان مواجه شوند و این در تعارض با پوست در بازی داشتن است. این مشکلی است که جامعه مدرن باید به سراغ حل آن برود. بدون پوست در بازی، مسئولیت‌ها درست توزیع نشده‌اند.

نکته‌ی جذاب در مورد نسیم طالب، استقامت او بر ایده‌هایش در میدان عمل است. او به عنوان یک انسان خاورمیانه‌ای با پرسش‌های فلسفی درگیر می‌شود اما سر از تجارت در می‌آورد. درگیر تجارت است اما ناگهان علاقه‌مند ریاضیات می‌شود. او که به عنوان یک انسان خاورمیانه‌ای و مهاجر، به عنوان یک فیلسوف و تاجر اهمیت عدم قطعیت را می‌فهمد و می‌داند که باید تصویری از زندگی خوب و عقلانی ارائه کند که برای زندگی در شرایط عدم قطعیت مناسب باشد.

پوست در بازی داشتن، مستلزم به رسمیت شناختن عدم قطعیت است. ما در جهانی غیر ارگودیک زندگی می‌کنیم. در جهان غیر ارگودیک، نه‌ تنها نتیجه‌ی بازی تغییر می‌کند بلکه قواعد بازی مستمرا در حال تغییر است. آموزه‌های نیکلاس نسیم طالب، به ما یاد می‌دهد که چطور در یک محیط غیر ارگودیک زندگی کنیم و این شاهکار نهفته در آثار او است که کارهای او را بسیار خواندنی می‌کند.

بسیار از سخنرانی‌ها، کتاب‌های مرتبط با موفقیت و توسعه‌ی فردی قابل اعتنا نیستند چرا که قواعد مطرح شده در این کتب، مناسب زیستن در یک جهان ارگودیک نیست. این کتاب‌ها می‌کوشند از طریق تخدیر ذهن مخاطبان خود با ممانعت از پوست در بازی، کمی میل به حرکت را در مخاطبان خود القاء کنند اما از آنجا که این قواعد از اتصال با واقعیت سرچشمه نمی‌گیرند، تنها دردسر درست می‌کنند و عواقب نابهنجاری دارند.